Ασκητισμος

Βρεθηκα στην πατριδα μου την περιοδο των καρναβαλιων(ραγκουτσαρια) τα λενε τωρα,επειτα απο 16 χρονια.Ενιωσα οτι ειχα μονασει....το λιγοτερο στη μονη του εσφιγμενου.Πολλοι θα καταλαβουν τι εννοω.Δεν ειναι της παρουσης αυτο. Της παρουσης ειναι αυτο που ζω παρακολουθωντας τα δρωμενα στην πατριδα μου λογω χιονια. Ολοι τα βαζουν με τον κρατικο μηχανισμο......... Εχουμε καταλαβει οτι οι δρομοι ειναι των εταιριων και αυτες φερουν την ευθυνη,για την καλη διατηρηση τους,τον αποχιονισμο τους,τον απεγκλωβισμο των πελατων τους , που ειμαστε εμεις οι κοινοι θνητοι αυτοκινητιστες. ΟΛΑ τα καναλια ποιουν την νησσαν...Το ξεχασα οι δρομοι ειναι τσιφλικι τους........το χιονι οχι ομως.

Την ηρεμια που χαριζει ο χιονιας ,οταν περπατας με τον ανθρωπο σου,δεν πρεπει να τους αφησουμε να την κακοποιησουν. Αυτη η ηρεμια ειναι που καποια στιγμη θα γινει κυκλωνας και στο περασμα του ,θα ποδοπατησει τ ανθρωπακια του Βιλχεμ Ραιχ (Ακου ανθρωπακο) Κατω απο τον παγο της λιμνης,υπαρχει ληθη και νεμεσις. Υπαρχει λαβα.......και το κειμενο αυτο ειναι μια μορφη της,μια αποσυμπιεση της. Στον παγο της, καθρεφτιζεται ο ανοξειδωτος εαυτος μας.