ο ξαφνικος θανατος του θαλασσολυκου

Η στοχευση ειναι η αιτια και το εναυσμα της γραφης για το κειμενο που ακολουθει.

Αχνοφαινεται η θαλασσα απο οπου προηλθαν.

Τα χερια του ανθρωπου που εφεραν τις βαρκες στην στερια ηταν απαιδευτα στο υγρο στοιχειο που λεγεται θαλασσα.Ηταν μια διεκπεραιωση καθηκοντος για το μεροκαματο.

Δεν καταλαβε οτι καθε αποτυπωμα των χεριων του ,ανοιγε πληγες στα σωθηκα της βαρκας.

Η καθε μια χωρια τι να πρωτοθυμηθει.......τις ψαριες,τα παιδια,την μουσικη ,την ζωη ,τον θανατο;

Ειναι το μοναδικο βρεφος, που για να ζησει,μπαινει στον πλακουντα,γιατι η θαλασσα ειναι ο πλακουντας της Γης,της Ζωης.

Την βαπτισαν και αρχισε ν αρμενιζει τα πελαγα.Οι τρικυμιες δεν

την πτοησαν,τα μπουρινια την ατσαλωναν,η μπουνατσα την ημερευε.

Ειχε οντοτητα,ταυτοτητα,ημερομηνια γεννησης.Την ημερομηνια θανατου δεν την σκεφτηκε,δεν ηταν γραμμενη στο DNA της.

Πιστευε οτι μ ενα καλαφατισμα,θα μπορουσε αεναα να πλεει στα καταγαλανα νερα της αγαπημενης της.

Ποιος Καπετανιος παιρνει την αποφαση να σκοτωσει το παιδι του........Ποιος Βαρκαρης γινεται Κρονος.....

Οχι, θα ζουσε παντοτινα.Τα θυμαρακια που την περιβαλλουν ειναι εικαστικη παρεμβαση

Αυτη βλεπει το γαλαζιο τ ουρανου μονο.....θελει να πεταξει,να βρεθει στα γνωριμα τυρκουαζ μονοπατια.

Θελει να ονειρευεται,θελει τα πανια της να γινουν φτερα,θελει να ζησει το ανειπωτο.

Βλεπεις στην φωτογραφια,τον πινακα και τα δυο σκαρια ειναι ετοιμα ν απογειωθουν.

Δεν δεχονται τον παροπλισμο,δεν θελουν να βρεθουν σε νεκροταφειο ατρακτων.

Το ονειρο τους ηταν να γινουν Διευθυντικα στελεχη σε Καρναγιο.

Η αποδραση ειναι μοιραια,αναποφευκτη........

Οι εικαστικοι τ ονομασαν < Τα καικια που πληγωναμε>.....

Εγω τ ονομασα < ο ξαφνικος θανατος του θαλασσολυκου>

Τον ιδιο ΘΑΝΑΤΟ ειχαν επιφυλαξει και για τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΜΠΕΛΩΝΑ.

Η φωτογραφια ειναι του φιλου

Αλεκου Αθανασιαδη

Ελπιζω να ειναι ευγενικη χορηγια γιατι δεν πηρα την αδεια του.

Το κειμενο ειναι αφιερωμενο στον Φιλο και Καπετανιο

ΝΕΑΡΧΟ