ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ-ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ

Ήταν απόγευμα,ένα ηλιόλουστο απόγευμα ,σ ένα νησί κάπου στο αρχιπέλαγος Αιγαίο.

Ο πατέρας με τον μικρο γιο του ,έκαναν την βόλτα τους ,όταν άκουσαν φωνές από την πλευρά της θάλασσας,πλησίασαν,παραμέρισαν τις φυλλωσιές των θάμνων και μπροστά τους εμφανίστηκε σκηνή ,βγαλμένη από στούντιο κινηματογραφου. Μαναδες να προσπαθούν να κρατήσουν στην επιφάνεια του νερού τα μικρά παιδιά,γιατί η θάλασσα τα ήθελε για πάρτι της,μόλις είχε βουλιάξει το σαπιοκάραβο που τους έφερνε στη γη της επαγγελίας.

Στα μάτια τους μπορούσες να διαβάσεις όλα αυτά που τράβηξαν τα τελευταία χρονιά,δάκρυα δεν υπήρχαν,τα είχαν χρησιμοποιήσει για νερό στην έρημο που είχαν περάσει ,πριν πάρουν την βάρκα που στοίβαξαν τα όνειρα του αύριο

Ο πατέρας πήρε τηλεφωνώ στις αρμόδιες αρχές να έρθουν να βοηθήσουν τους θαλασσοπνιγμένους.

Το μικρο παιδί έβλεπε,η μιλιά δεν έβγαινε,δεν καταλάβαινε.............

Τι είναι μπαμπά αυτοί οι άνθρωποι που έχουν άλλο χρώμα από εμάς;γιατί δεν μιλάν την γλωσσά μας;Είναι πρόσφυγες αγόρι μου,στην πατρίδα τους,που βρίσκεται στην Αφρική,γίνεται πόλεμος,το σπίτι τους καταστράφηκε από τις βόμβες ,τους κυνηγάνε και ήρθαν στην πατρίδα μας για να ζήσουν καλύτερα.

Περάσαν μέρες,μπαμπάς και γιος έβλεπαν παιδική ταινία ,όταν σταμάτησε το πρόγραμμα για έκτακτες ειδήσεις.......σκηνές που είχαν ζήσει στην παράλια ,ήρθαν στο κουτί της τηλεόρασης,κόσμος είχε μαζευτεί στην παράλια,όχι για να βοηθήσουν τους ανθρώπους που ήταν μέσα στην θάλασσα ,άλλα να τους εμποδίσουν να βγουν στην στεριά,δεν τους θελαν,τους έδιωχναν,ακουγόντουσαν βρισιές ,όπως κλέφτες,μαύροι να φύγετε να πάτε στην πατρίδα σας .......................

Το μικρο παιδί,άκουγε φωνές και κλάματα μικρών παιδιών στον ύπνο του,ήθελε να κοιμάται με τους γονείς του ,ο φόβος φώλιασε στην ψίχουλα του.

Η ζωή πάντα συνεχίζεται,σαν τον Ήλιο που γυρνάει,όπως λέει ο λαός,το μικρο παιδί έπαιζε,και περίμενε τους γονείς του να γυρίσουν από την δουλεια. Οταν τους είδε ,έτρεξε,τους αγκάλιασε και απευθυνόμενος στον πάτερα του ,του είπε για τις εκατοντάδες χελιδόνια που είχε δει στην τηλεόραση ,να είναι νεκρά στο έδαφος και όχι στα καλώδια της ΔΕΗ που συνηθίζαμε να τα βλεπουμε. Οι άσχημες καιρικές συνθήκες ,σε συνδυασμό με την καταστροφή του περιβάλλοντος,(εν α μικρο νησάκι που ήταν σταθμός τους,είχε γεμίσει από ανεμογεννήτριες)ήταν η αίτια που μικρές μαύρες κουκίδες γέμισαν την άσφαλτο .

Μπαμπα που ζουν τα χελιδόνια τον χειμώνα;

Στην Αφρική παιδί μου.

Γιατί φεύγουν από την πατρίδα τους πάτερα;

Το καλοκαίρι έρχονται στα δικά μας μέρη γιατί έχουμε ζέστη,ενώ στην πατρίδα τους κάνει πολύ κρύο και δεν μπορούν να επιβιωσουν το Φθινόπωρο ακολουθούν την αντίθετη πορεία,γυρίζουν στην Αφρική που αρχίζουν οι ζέστες.

Είναι μετανάστες παιδί μου, βρίσκουν καταφύγιο στα δικά μας μέρη.

Γι αυτό έχουν μαύρο χρώμα μπαμπά;

Ενα αχνό χαμόγελο πίκρας σχηματίστηκε στο πρόσωπο του μπαμπά.

Μπαμπά γιατί τους άλλους μετανάστες τους έδιωχναν, ενώ κλαίνε τόσο πολύ για τα χελιδόνια μετανάστες;

Αυτό λέγεται υποκρισία παιδί μου.

Ενα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους.